Plazikowski Leo

Leo Plazikowski prowadził lokal gastronomiczny na ternie dworca kolejowego, który został wybudowany w latach 1922-1929. Znajdował się on we wschodniej części dworca, przy dawnej poczekalni 3 i 4 klasy. Plazikowski rozpoczął swoją działalność w tym miejscu, zanim obiekt całkowicie został oddany do użytku.

Relacje dziennika Liegnitzer Tageblatt na temat poczekalni dworcowych oddanych do użytku w styczniu 1928 r.

Nowe poczekalnie legnickiego Dworca Głównego
Liegnitz 17 stycznia 1928

Poczekalnie w nowym budynku stacji są na krótko przed ostatecznym ukończeniem prac związanych z wyposażeniem i dekoracją wnętrz. Wchodząc do hali stacji od strony Bahnhofsplatz (Plac Dworcowy), kierując się na prawo natrafiamy na poczekalnię 1 i 2 klasy. Czerwień ścian poczekalni robi imponujące wrażenie z kontrastującą ciemną bejcą boazerii.
Sufit pomalowany na czerwono stopniowo przechodzi w białą sztukaterię. Długie wąskie okna dubeltowe są oknami łączonymi z witrażami w oprawie ołowianej. Na ścianie okiennej znajduje się 5 wnęk. W każdej z nich mieści się kanapa obciągnięta pluszem, kwadratowy dębowy stół oraz kilka krzeseł dębowych z obiciem. Na kolumnach pomiędzy oknami ustawiono oświetlenie rurkowe. Natomiast wieczorem trzy bardzo nowoczesne lampy zalewają pomieszczenie bogactwem światła. Każda z tych lamp składa się z 4 szklanych ekranów ułożonych jeden nad drugim, z których każdy posiada posrebrzaną metalową oprawę. Za każdym z ekranów znajdują się lampy elektryczne rzucając światło na wiszący nad nimi ekran. Tak więc oświetlenie poczekalni najpierw rozchodzi się od ekranu szklanego. Tak dobrze przemyślane rozmieszczenie elektrycznych żarówek powoduje, że uzyskuje się wyśmienity kontur światła. Oświetlenie wykonano według projektu berlińskiego profesora Krügera. Około 2 metrów od sufitu zainstalowano 2 klapy wentylacyjne napędzane elektrycznie. Kolejną ozdobą poczekalni 1 i 2 klasy jest elektryczny zegar z posrebrzanymi wskazówkami i cyframi. Ponadto w poczekalni znajduje się również urządzenie zapowiadania pociągów z elektrycznie podświetlaną tablicą z odjazdem pociągów oraz tablica podająca godziny odjazdy pociągów z Legnicy. Kaloryfery ogrzewane wodą zostały zabudowane boazerią.
Przez dwuskrzydłowe drzwi wchodzi się do specjalnej sali, która utrzymana jest w żółto-brązowych odcieniach. Tutaj od razu przykuwa uwagę wielki kominek zbudowany z trawertynu. Nad nim wbudowano w ścianę lustro. Podłogi w poczekalni oraz sali specjalnej wyłożone są parkietem. Oświetlenie, które tutaj zastosowano, pod względem formy jest takie samo jak oświetlenie w poczekalni, jedynie, że zostało dopasowane do wielkości pomieszczenia.
Chcąc przejść z hali z okienkami kasowymi do poczekalni 3 i 4 klasy, najpierw wchodzi się do westybulu, w którym mieszczą się dwie wnęki. Ściany owego westybulu pokryte są białymi, żółtymi i brązowymi płytkami ceramicznymi. Również tutaj podłogi wyłożono parkietem. Sufit pomalowano różnymi odcieniami brązu. Na oświetlenie sufitu wybrano cztery nowoczesne lampy w formie prostokątów. Ich prostokątne ekrany podzielono cienkimi mosiężnymi sztabkami na kwadraty. Również w tej poczekalni znajduje się elektryczna tablica z odjazdem pociągów, zegar, tablica z rozkładem jazdy oraz dwie klapy wentylacyjne. Boazerię i bufet pomalowano na zielono. Sala specjalna poczekalni 3 i 4 klasy ma kolorowy drewniany strop belkowy.

Poczekalnie Dworcowe
Wspaniałe dzieło Kolei Rzeszy
Liegnitz 28 stycznia

W dzisiejszą sobotę w godzinach wieczornych do użytku publicznego oddane zostaną poczekalnie Legnickiego Dworca Głównego razem z restauracją. Zdumiewa, to co Koleje Rzeszy tutaj dokonały. Nie będzie też żadną przesadą, kiedy powiemy, że Legnica dzięki nowemu dworcowi otrzymała najpiękniejsze poczekalnie, którymi w ogóle niemieckie miasto może się poszczycić. Biorąc pod uwagę wszystkim znany fakt, iż restauracje dworcowe w innych krajach pozostają w większości przypadków daleko w tyle za niemieckimi pod względem smaku i elegancji wystroju, można śmiało powiedzieć, iż Legnica znalazła się w posiadaniu najpiękniejszych poczekalni dworcowych świata. Nawet jeżeli brzmi to dosyć dziwnie i nieco zarozumiale, to jednak po głębszym zastanowieniu nie jest to wcale aż tak nieprawdopodobne. O ile bowiem wcześniej poczekalnie dworcowe zawsze urządzano jako miejsca użytkowe, mając na uwadze wyłącznie ten aspekt, już z samego swojego charakteru, legnickie pomieszczenia, których artystycznie wykończona architektura wnętrz, ze starannie dobranymi i subtelnymi niuansami charakteryzującymi dobry gust, nie tylko reprezentują sobą coś wyjątkowo nowego, ale stanowią wręcz wspaniałe dzieło sztuki.
W ten sposób, dla przyjezdnych i innych gości, Legnica wzbogaciła się o kolejną atrakcję. Należy przy tym jeszcze zauważyć, że mniej więcej w tym samym czasie nowo wybudowany budynek dworcowy we Frankfurcie nad Odrą otrzymał surowe, z naciskiem na ich praktyczną stronę, poczekalnie. Również Görlitz ze swoim nie wiele wcześniej oddanym do użytku wyposażeniem wnętrz poczekalni w żadnej mierze nie może równać się z Legnicą. Dla porównania, patrząc na wielkie metropolie niemieckie, trzeba stwierdzić, że większości poczekalni nie można w ogóle ocenić z artystycznego punktu widzenia. Jedynie może Hamburg i Leipzig w swoim stylu oferują przytulną atmosferę.
W Legnicy atmosfera pomieszczeń oraz ich kolory współgrają ze sobą, czego wynikiem jest doskonała harmonia. Poczekalnię 1 i 2 klasy utrzymano w nasyconym różu, co w połączeniu z niebieskim obiciem mebli oraz zasłonami okiennymi daje poczucie wyważonego kontrastu. Natomiast w odcieniach srebra utrzymano oświetlenie, oprawę zegara ściennego jak i tablicę z odjazdem pociągów. Wraz z przylegającym do niej pomieszczeniem dla niepalących, które pomalowano w brązowych odcieniach z subtelną malaturą, poczekalnia 1 i 2 klasy zajmuje 220 metrów kwadratowych, oferując miejsce dla 131 gości. Dzięki wybudowaniu przy oknach ścianek działowych możliwe było utworzenie pięciu wygodnych wnęk wyposażonych w kanapy oraz krzesła z podłokietnikami.
W poczekalni 3 i 4 klasy, w której znajduje się 150 miejsc siedzących, zastosowano nieco bardziej intensywne odcienie barw. Również to pomieszczenie pod względem gustu w żadnym razie nie ustępuje innym. Sufit podzielony na równe pola drewnianymi belkami został pomalowany intensywnymi odcieniami brązu, zieleni, czerwieni oraz żółci. Ściany natomiast utrzymane są w jednolitej żółci. Dolna część ścian obłożona została płytami szkliwionymi, podzielonymi na horyzontalne pasy w 3 kolorach od jasnej żółci do jasnego brązu.
W trakcie urządzania znajduje się wciąż lokal piwny mieszczący się pod poczekalnią 3 i 4 klasy, w którym przewiduje się 76 miejsc siedzących. Cały zakład restauracyjny nadal prowadzi dotychczasowy gospodarz dworca pan Plazikowski, który dodatkowo przejął małą restauracyjkę śniadaniową na ulicy Ladenstraβe przed Bahnhofsplatz.
Do poczekalni przylega wspólne zaplecze, które jest bezpośrednio połączone z pomieszczeniem gospodarczym. Kredens, kuchnia, pomywalnia naczyń oraz spiżarnie wyposażono we wszystko co najnowocześniejsze. Poza mniejszymi urządzeniami napędzanymi maszynowo do obierania kartofli, mielenia mięsa i kawy oraz zmywarki talerzy, należy zwłaszcza wspomnieć wbudowanie wielkiej kuchenki Senkinga, szafy do suszenia, instalacji do podgrzewania wody oraz urządzenia do maszynowo-napędzanych pomieszczeń chłodniczych przeznaczonych do przechowywania zapasów, mięsa i piwa. Pomieszczenia te są względem siebie tak położone, że można uniknąć pokonywania długich odcinków drogi. W obszernych piwnicach znajduje się wystarczająco dużo miejsca, by pomieścić zapasy konserw, wina, cygar, itp. Tam znajdują się również niezbędne urządzenia pralnicze oraz pomieszczenia na paliwo. Na dwóch piętrach powyżej pomieszczeń gospodarczych mieszczą się liczne pokoje mieszkalne i sypialne dla personelu oraz mieszkanie gospodarza dworca. W specjalnej dobudówce mieszczącej zarówno suterenę, poddasze jak i piętro, znajdują się wszystkie pomieszczenia służbowe stacji oraz świetlica dla personelu.
Przy budowie brały udział głównie legnickie i śląskie firmy. Projekt oraz prowadzenie budowy leżały w rękach radnego Kolei Rzeszy Kruga z Dyrekcji Kolejowej z Breslau. Wraz z otwarciem nowych poczekalni przebudowa dworca posunęła się o znaczny krok do przodu. Jednak jeszcze odstąpiono od specjalnej uroczystości otwarcia, która nastąpi dopiero wraz z ukończeniem całej przebudowy dworca.

Tłumaczenie: Iwona Wilcox