Elsner Werner

Nadburmistrz Legnicy urodzony 20 kwietnia 1899 r. w Złotoryi. Był synem kupca. W 1917 r. zdał maturę w Humanistycznym Gimnazjum Miejskim w Legnicy. Następnie, aż do egzaminów na referendarza w roku 1920 studiował nauki prawne i państwowe we Wrocławiu i Berlinie. Studia te zostały przerwane służbą wojskową w latach 1918-1919. Promował się w 1921 r. i następnie do 1923 był referendarzem sądów legnickich. Egzamin asesorski złożył w 1924 r., został nominowany asesorem sądowym i 16 stycznia 1924 r. wszedł do Zarządu Miasta Legnicy jako radca prawny. W październiku tego samego roku został asesorem magistratu. Od 5 stycznia do 4 listopada 1925 r. był radcą prawnym i przedstawicielem nadburmistrza w Zielonej Górze. Po powrocie do Legnicy był referentem Zarządu Głównego i Zarządu Policji, referentem ds. działek budowlanych, referentem ds. gospodarki i komunikacji. W latach 1926-1928 był naczelnym dyrektorem Niemieckiej Wystawy Ogrodniczej i Śląskiego Rzemiosła GUGALI.

W 1933 r. Elsner został wybrany na I wiceburmistrza i skarbnika miejskiego. Uporządkował finanse Legnicy. W 1935 został nadburmistrzem Legnicy. W latach 1940-1941 brał udział w II wojnie światowej jako oficer rezerwy. W 1942 r. ponownie powołano go do Wehrmachtu, jako oficera rezerwa. Od kwietnia do czerwca   1945 r. znajdował się w amerykańskim obozie jenieckim. Po wojnie był m.in. burmistrzem w Gießen (1948-1953), sędzią w Federalnym Sądzie Administracyjnym w Berlinie (1953-1956). Od 1956 r. był prezydentem Izby Sądowniczej i przewodniczącym V Izby Sądowniczej. Ponadto od 1954 r. pracował na Akademii Administracyjnej w Berlinie, gdzie był docentem oraz okresowo na Wyższej Szkole Nauk Politycznych.
Werner Elsner zmarł 19 lipca 1977 r. w Berlinie.

Źródło: H. Unverricht, Życiorysy Legniczan i mieszkańców ziemi legnickiej 1241–1945, Legnica 2008