Nowa (Neuer Weg)

Niektórzy naukowcy niemieccy uważają, że Żydzi osiedlili się tu ok. 1170 r. Jednkaże dopiero dokument z 1314 r. wspomina „miasto żydowskie” koło Legnicy. Osiedle zajmowało kilka uliczek i ciagnęło się wzdłuż dzisiejszej ulicy Nowej (wtedy Judenstraβe) poza Bramę Głogowską. Na terenie osiedla znajdowała się synagoga, szkoła żydowska i cmentarz. W 1447 r. księżna Elżbieta (1403–1449), wdowa po Ludwiku II, a córka Fryderyka I Hohenzollerna przekazała te tereny pod zarząd miasta. Z powodu konfliktu między żydowskimi bankierami a księżną Elżbietą doszło do wygnania Żydów z miasta. Ponownie pojawili się w Legnicy po edykcie tolerancyjnym króla Prus z 1 czerwca 1755 r.
W 1447 r. zmieniono nazwę na: Neuer Weg; (pol. Nowa Droga). W ramach repolonizacji nazw przetłumaczono na: Nowa (16.01.1946).

Ulica Nowa ma długość 188 m.