Bankowa (Rosenstraße)

Pierwotnie uliczka przebiegała pod murami miejskimi i nazwano ją Rosen-Gasse. Dotyczyło to przede wszystkim odcinka między ulicą Złotoryjską a murami (Gasse – zaułek). Część od ulicy Złotoryjskiej do Targu Kamiennego była bardziej wąską przecznicą – przejściem między ślepymi - bocznymi ścianami domów. Przesunięcie murów miejskich w 1338 r., a także unormowanie jej przebiegu, stworzyło z tego traktu ulicę miejską, która w 1863 r. wyszła poza linię murów, łącząc się z dzisiejszą ulicą Skarbka. Wówczas zmieniono jej nazwę na Rosen Straβe.
Skąd w centrum średniowiecznego miasta taka nazwa? Trzeba tu się odwołać do tradycji krajów niemieckojęzycznych, gdzie róża miała symboliczne znaczenie. Jako atrybut Afrodyty była też symbolem dyskrecji. W krajach niemieckojęzycznych „zrywaniem róż” nazywano związki pozamałżeńskie czy też odwiedziny w domach uciech. Nazwa tej ulicy była pozostałością po średniowiecznym zaułku uciech. Mimo różnych losów ulicy jej nazwa przetrwała ponad sześć wieków.
W połowie XV w. w zaułku funkcjonowały aż trzy browary, co świadczyć może o dużej ilości odwiedzających tę część miasta legniczan. W 1873 r. powstał bank (dziś delegatura Urzędu Wojewódzkiego), a w 1867 r. gimnazjum (dziś Zespół Szkół Elektryczno-Energetycznych), które swoimi monumentalnymi budynkami otwierają wejście w wąską uliczkę.
16 stycznia 1946 r. w ramach repolonizacji ulicę nazwano Bankowa, w nawiązaniu do stojącego tu gmachu bankowego. 7 listopada 2008 r. otworzono przylegającą do niej Galerię Gwarną. Odcinek od ulicy Chojnowskiej do Partyzantów 12 października 1992 r. otrzymał nazwę Benjamina Bilsego. Ulica Bankowa ma 232,4 m długości.