Okrężna (Oertel Ring)

Zamysł i pierwsze plany tego traktu powstały w ostatnich latach pracy nadburmistrza Ottomara Oertela. W 1913 r. narodziła się wizja rozbudowy miasta poprzez budowę obwodnicy łączącej al. Rzeczypospolitej z ulicą Wrocławską. Jej część przebiega przez gminy: Piekary Wielkie i Bartoszów. Już wówczas brano pod uwagę potrzebę włączenia tych terenów w granice coraz intensywniej rozwijającego się miasta. Pierwotnie z lewobrzeżną Legnicą obwodnica ta miała się łączyć poprzez most Heinzego (tzw. most Bielański). Pierwsza wojna światowa i powojenny regres gospodarczy wstrzymały realizację tych planów. Dopiero na przełomie lat 20 i 30. XX wieku wrócono do zasiedlania terenów planowanych pod zabudowę przez Oertela. Powstają wówczas osiedla na północ i południe od ulicy Bielańskiej, a także osiedle domków na północ od obwodnicy, już wówczas (1933) zwanej imieniem nadburmistrza Ottomara Oertela.

W latach 30. XX w. powrócono do planów z początku wieku i rozpoczęto prace zmierzające do uruchomienia obwodnicy łączącej ulice: Złotoryjską z Wrocławską. Planowany przebieg: Złotoryjska – Grabskiego – Stroma – przeprawa mostowa nad Młynówką i Kaczawą – droga przez poligon – Okrężna – dalej łukiem do Wrocławskiej, gdzie połączenie miało nastąpić mniej więcej na wysokości dzisiejszej ulicy Wielkiej Niedźwiedzicy. Niestety obwodnica kończy się na ulicy Bystrej. Jeszcze na przełomie lat 60 i 70 XX w. brano pod uwagę jej budowę, ale koszty przepraw mostowych były zbyt duże. Zaś rozbudowa osiedli Kopernika i Piekar uczyniły te plany zbędnymi i niepotrzebnymi. Dziś obwodnicę trzeba prowadzić znacznie dalej na zachód.

Obwodnica (dziś ulica) przebiega obok boiska sportowego zajmowanego przez związek sportowy VfB (Verein fϋr Bewegungspiele) i Towarzystwo Gimnastyczne „Gut Heil”. Wcześnie teren ten służył za lądowisko sterowców.

1933 – Oertelring; patrz: Ottomar Oertel;

16.01.1946 r. – w ramach repolonizacji nazw nadano miano Okrężna, nawiązując do jej przebiegu w stosunku do osiedla.

ulica Okrężna o długości 962 m.