Aleja Zwycięstwa (Siegesallee)

Aleja Zwycięstwa powstała z drogi polnej, która pojawia się na mapach już w XVII w. Łączyła ona trakt jaworski z traktem złotoryjskim. Nabrała znaczenia w czasie rozbudowy miasta jako droga prowadząca do miejsc wydobywania gliny dla legnickich cegielni. Pierwotnie (XVII w.) nazywana była Garbatą Drogą (Buckelweg) z powodu jej pagórkowatego przebiegu. W 1891 r. uroczyście obchodzono 150. rocznicę bitwy pod  Małujowicami (Mollwitz). Bitwa ta rozpoczęła długoletnie boje o sukcesję austriacką, a także była pierwszą bitwą wojen śląskich – zwycięskich dla Prus i Fryderyka II Wielkiego. W 1891 r. postawiono na wzgórzu Zwycięstwa obelisk upamiętniający te tryumfy, zaś Garbatą Drogę obsadzono kasztanami, nadając jej tym samym charakter alei, którą nazwano Siegesallee (aleja Zwycięstwa). Bitwa pod Małujowicami dała początek legendzie o sile armii pruskiej i niezawodności pruskiego piechura.
22 lutego 1946 r. nazwę przetłumaczono, choć w założeniu władz miasta polska nazwa miała upamiętniać zwycięstwo nad faszyzmem. Aleja Zwycięstwa ma długość 1663,4 m.