Plac Wilsona (Breslauer Platz)

Plac ukształtował się w II poł. XIX w., kiedy miasto coraz śmielej rozbudowywało się poza murami. Wcześniejszy przejezdny plac zaczął nabierać charakteru miejskiego. Około 1870 r. otrzymał nazwę Breslauer Platz. W 1898 roku przy dojściu do placu dzisiejszych ulic Witelona i Orła Białego postawiono pomnik cesarza niemieckiego Wilhelma I. Dało to sugestię nazwy, gdy wymuszono jej zmianę. 20 kwietnia 1933 r., z powodu zmiany nazwy placu Wilhelma na Hitlerplatz, ówczesny Breslauer Platz otrzymał nazwę Wilhelmsplatz.
16 stycznia 1946 r., w ramach repolonizacji, plac zyskał imię Wilsona, upamiętniając w ten sposób 28. prezydenta Stanów Zjednoczonych Thomasa Woodrowa Wilsona (1856–1924), przyjaciela Ignacego Jana Paderewskiego. 8 stycznia 1918 r. przedstawił on Kongresowi USA 14-punktowy plan pokojowy, który stał się podstawowym dokumentem traktatu wersalskiego (28.06.1919) oraz dokumentem założycielskim Ligi Narodów. W 13. punkcie postawił sprawę Polski po I wojnie światowej: „Stworzenie niepodległego państwa polskiego na terytoriach zamieszkanych przez ludność bezsprzecznie polską, z wolnym dostępem do morza, niepodległością polityczną, gospodarczą. Integralność terytoriów tego państwa ma być zagwarantowana przez konwencję międzynarodową.”
22 lutego 1946 r. z powodu zmiany nazwy placu Słowiańskiego na plac marsz. Rokossowskiego, zmieniono nazwę tego placu na Słowiański. Jednak już 24 października 1956 r. powrócono do wcześniejszej.
Plac Wilsona (winno być Thomasa W. Wilsona) zajmuje powierzchnię ok. 19,6 a.