Koskowice - Koischwitz

Koskowice są wsią prawdopodobnie lokowaną na prawie niemieckim już w XIII w. Ok. 1300 r. pojawia się nazwa Cossovitz. Kolejne zanotowane w źródłach nazwy to: Coztovitz (1335), Coskewitz (1347), Koischwiz (1789) oraz Koichwitz.
Na początku XIV w. wieś należała do dóbr książęcych. Wpływy z Koskowic odprowadzane były do dla biskupa i kościoła w Gniewomierzu. Właścicielami wsi byli m.in. Wencel Swencz (1418), Katarzyna Swencz, Anton Gefuge, Nickel Teichen, Baltazar Ungeroten. W 1421 r. Koskowice zostały odkupione od księcia legnickiego przez zakon Kartuzów, którzy przez następne sto lat stanowiły ich własność. Przed 1945 r. wieś należała administracyjnie do gminy Rogoźnik, obecnie należy do gminy Legnickie Pole.
Pierwsza wzmianka o kościele w Koskowicach pochodzi z 1335 r. W latach 1523-1525 został on przejęty przez luteran. W latach 1701-1708 parafia na krótko powróciła w ręce katolików. Pierwotny murowany kościół został zbudowany w 1655 r. Posiadał wieżę z kamienia, pokrytą dachówką. Służył wiernym do pierwszej połowy XIX w. W latach 1838-1840 wybudowano nową świątynię. Jest to neoklasycystyczny kościół jednoprzestrzenny, pokryty dwuspadowym dachem. Obecnie pełni on funkcję kościoła katolickiego p.w. Michała Archanioła. Do świątyni przynależała szkoła parafialna (budynek nr 40), która funkcjonowała już w 1789 r. oraz dom parafialny (budynek nr 68).
Jednym z najbardziej znanych mieszkańców Koskowic był Daniel Czepko von Reigersfeld, urodzony tutaj 23 września 1605 r. Był on wybitnym poetą i dramatopisarzem epoki baroku. Tworzył w języku niemieckim. Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym – uczęszczał do szkoły łacińskiej w Świdnicy oraz studiował prawo i medycynę w Lipsku i Strasburgu. Następnie kształcił się we Włoszech. Po powrocie na Śląsk w 1656 r. uzyskał tytuł szlachecki. Od 1658 r. pełnił m.in. funkcje radnego w Legnicy. Zmarł 8 września 1660 r. w Wołowie. Został pochowany w Kościele Pokoju w Świdnicy.
W pobliżu Koskowic, na północ od wsi znajduje się Jezioro Koskowickie. Według legendy Tatarzy po bitwie pod Legnicą (1241) właśnie do tego jeziora mieli wrzucić głowę księcia Henryka II Pobożnego.

Położenie:  51°11′05″N 16°14′41″E
Liczba mieszkańców: XVIII w. – 364, 1933 – 469, 1939 – 461, 2013 - 445

Źródła:
Bucki A., Dobre Pole. Szkic do dziejów Gminy Legnickie Pole, Legnickie Pole 2013.
Nazwy geograficzne Śląska, t. V, pod red. S. Sochackiej, Opole 1991.
http://www.verwaltungsgeschichte.de/liegnitz.html#landkreis