Pątnów Legnicki - Panten

Wieś bezpośrednio granicząca od północy z Legnicą. Wzmiankowana była już 1260 r. jako Pantnow, 1262 – Pantnoy, Pantnovo, 1290 – Panthenow, 1427 – Panthenaw, 1789 – Panthen, 1845 – Panten.
Jednym z najważniejszych momentów w historii Pątnowa była bitwa, która została stoczona w jego okolicach, w czasie wojny siedmioletniej - 15 sierpnia 1760 r. Doszło wówczas do starcia wojsk pruskich dowodzonych przez króla Fryderyka II z wojskami austriackimi pod komendą Gwidona Ernesta Laudona.
W XIX w. ówczesny Panten był domeną królewską z siedzibą w Legnicy, która była najczęściej dzierżawiona. Dzierżawcą był m.in. radca rządowy Hielscher (1876), a następnie wdowa po nim Elizabeth (1910). W latach 30. XX w. dobra rycerskie na terenie Pątnowa Legnickiego należały do Waltera Blume z Legnicy i jego żony Emilie de domo Stolper.
W 1983 r. cześć Pątnowa została włączona w granice miasta. Wieś obecnie leży w granicach administracyjnych Gminy Kunice.

Położenie:  51°14′41″N 16°13′19″E.
Liczba mieszkańców: 1933-447, 1939-464, 2013-416.

Źródła:
Łuczyński R.M., Rezydencje i majątki szlacheckie w powiecie legnickim do 1945 roku, Wrocław 2012.
Nazwy geograficzne Śląska, pod red. S. Sochackiej, t. X, Opole 2002.
http://www.verwaltungsgeschichte.de/liegnitz.html#landkreis