Korfantego Wojciecha (Bismarckstraße)

Zabudowę ulicy Bismarckstraβe rozpoczęto w latach 1872-74, jej przebieg był uzależniony od przepływającej Młynówki, wzdłuz której przebiegał trakt. Ulicę otwiera willa postawiona przez Ludwiga Mattheusa, następny podwójny dom stawiany przez wspólnika Mattheusa – Ottomara Pursche, dalej sala koncertowa „Bismarckhallentheater” oraz budynek mieszkalny wraz z restauracją  „Badehaus” (później: „Volkshaus”, a następnie „Hubertu-Hof”). Kolejne budynki powstały w latach 80. XIX w.
W ramach repolonizacji nazw zmieniono nazwę na: Feliksa Dzierżyńskiego (16.01.1946) W ramach dekomunizacji nazw zmieniono nazwę na: Wojciecha Korfantego (5.07.1991). Ulica Wojciecha Korfantego ma długość 201 m. 

Otto von Bismarck (1815–1898), premier i minister spraw zagranicznych Prus (od 1862 r.); zjednoczył Niemcy pod hegemonią Prus (1871), pierwszy kanclerz Niemiec; nazwa ulicy została nadana jeszcze za życia jej patrona i utrzymana do 1946 r.
Feliks Dzierżyński (1877–1926), działacz komunistyczny; uczestniczył w przygotowaniu i przeprowadzeniu przewrotu październikowego w Rosji (1917); twórca i szef pierwszych sowieckich organów bezpieczeństwa: Czeka, GPU i OGPU. Symbol terroru, zyskał miana: Żelazny Feliks, Krwawy Feliks i Czerwony Kat. W Polsce patron UB i SB.
Wojciech Korfanty (1873–1939), działacz polityczny i narodowy na Śląsku; przywódca powstań ślaskich, publicysta, w 1923 r. wicepremier  RP.