Bielańska (Weißenroder Straße)

Ulica powstała na drodze łączącej most Bielański (Heintzesteg) z drogą jaworską (al. Rzeczypospolitej). Do dziś wznoszą się tu zabudowania XVIII-wiecznego folwarku, zwanego Heinztevorwerk albo Heintzehaus, później Weiβenrode (biała poręba). Najprawdopodobniej jego pierwszym założycielem i właścicielem był oficer armii duńskiej, pochodzący z okolic Lubeki, z rodu von Heintze und Weissenrode, przybyły tu wraz z oddziałami duńskimi pod wodzą duńskiego księcia  Urlika III (1611-1633), włączonymi do armii Arnima, a biorącymi udział w wojnie trzydziestoletniej. Książę Urlik III zginął 14 VIII 1633 r. pod Świdnicą. Jego zwloki były złożone m.in. w Legnicy w ostatniej drodze do Kopenhagi. Żołnierze oddziałów duńskich nie mając sił a często i ochoty do dalszej drogi, pozostawali na ziemi śląskiej. W Legnicy ślady osadnictwa duńskiego znajdujemy m. in. w nazwie tego folwarku i ulicy Dänemarkstraβe (dziś Działkowa). W 1809 r., mimo oporu właściciela, tereny Weiβenrode włączono do gminy, a 31 sierpnia 1906 r. miasto nabyło folwark z całym jego obszarem. Ok. 1920 r. na dawnej drodze ukształtowała się ulica Weiβenrode Straβe.
Od nazwy majątku Weiβenrode pochodziły nazwy topograficzne: w 1827 r. Heintzesteg (mostek Heintzego); w 1928 Hindenburg Brϋcke (most Hindenburga); dziś zwany potocznie mostem Bielańskim (od nazwy ulicy), bez oficjalnej nazwy; na przełomie XVIII i XIX w. Weiβenrode Damm (wały przeciwpowodziowe), dziś Wały Bielańskie.
16 stycznia 1946 r. w ramach repolonizacji nazw, w nawiązaniu do pierwszego członu niemieckiej nazwy majątku (Weiβ-), ulicę nazwano Bielańską. Ma ona długość 277 m.