Aleja powstała z pierwotnej drogi polnej łączącej ulice Jaworzyńską i Złotoryjską. Nazywała się Seifertweg (Droga Mydlarzy), bo znajdowało się tu ok. 10 mydlarni, które wydobywaną tu glinę wykorzystywały do produkcji mydła. Później powstały tu cegielnie, niezbędne w dynamicznej rozbudowie miasta. Na mapie z 1877 r. widzimy, że wzdłuż traktu biegnie wodna rura łącząca przepompownie przy ul. Stromej z oczyszczalnią przy ul. Złotoryjskiej. Mapa z 1884 r. ujawnia nazwę traktu: Seifertweg. Około 1903 r. wytyczona zostaje ulica o nazwie Bitschen Straße, przy której w 1907 r. postawiono pierwszy budynek – Waisenhaus – Dom Sierot (obecnie Dom Pomocy Społecznej).
Trakt w swoim założeniu miał nadany charakter alei. Dwupasmowa jezdnia przedzielona aleją spacerową po obu stronach obudowana była willami i domami z ogródkami. Pierwszymi ich właścicielami byli przedsiębiorcy budowlani i mistrzowie murarscy, później także urzędnicy. W 1937 r. władze III Rzeszy wybudowały tu Haus der Wehrmacht (dziś budynek ZUS-u), w którego mur ogrodzeniowy wmurowano piaskową tablicę pamiątkową poświęconą Bitschenowi.
W ogrodach posesji nr 21a i 23 Wehrmacht zorganizował obronę mającą na celu zatrzymanie Rosjan. 9 lutego 1945 r. Rosjanie szybko rozbili opór. Budynek 21a zniszczono całkowicie, a 12 żołnierzy niemieckich zginęło w walce. Zostali pochowani w przydomowym ogródku. Ekshumacja ich ciał odbyła się w 1997 r., kiedy przeniesiono je na cmentarz komunalny.
16 stycznia 1946 r. aleja została nazwana ulicą Wojewódzką (województwo to największa jednostka administracyjna w Polsce), a 21 października 1947 r. przemianowano ją na 22 Lipca [data ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) w Chełmie Lubelskim w 1944 r.]. 5 lipca 1991 r. legnicka Rada Miejska podjęła uchwałę o nadaniu ulicy nazwy ku czci Władysława Grabskiego (powinno być aleja Grabskiego). Rozciaga się ona na długości 1410 m.

Władysław Dominik Grabski (1874-1938) – polityk narodowej demokracji, działacz społeczny i niepodległościowy, ekonomista i historyk, minister skarbu i dwukrotny premier II RP. Powszechnie znany jako autor reformy walutowej.