Młynarska (Mühlenstraße)

Ulica powstała wraz z rozbudową miasta w XIII w. łącząc podzamcze z młynem miejskim, stojącym nad Młynówką. Jej zmieniające się nazwy wskazują na wyraźne powiązanie z nazwami kanału, który pierwotnie nosił nazwę Mählgraben (Rów Mielący lub Mielny), stąd ulica nosiła nazwę Mähl Straße (Mielna). Nazwy te występują jeszcze na mapie z 1877 r., chociaż Mϋhlgraben pojawia się już na mapie z 1826 r. Ale w 1884 r. nazwy ulegają zmianie na Mϋhlgraben (Rów Młyński lub Młynówka) i Mϋhl Straße (Młyńska). Te nazwy przetrwały do 1946 r. Warto wspomnieć, że kanał Młynówki od początku wykorzystywany był gospodarczo. Stały tu młyny, folusz, później łaźnia miejska wraz z krytym basenem, które były zaopatrywane w wodę z Młynówki. Tłumacząc nazwy niemieckie, ulica nosiła więc najpierw nazwę Mielna, a od ok. 1877 r. Młyńska, czyli droga prowadząca do młyna, który wówczas stał w okolicy dzisiejszej kładki pieszej nad ul. Witelona.
16 stycznia 1946 r. w ramach repolonizacji nazw błędnie przetłumaczono nazwę na Młynarską, co sugeruje, jakoby mieszkali tu młynarze. Takie brzmienie nie oddaje historycznego charakteru miejsca.
Ulica Młynarska (powinno być Młyńska) ma długości 237,8 m.