Spalona - Heinersdorf

Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z ok. 1300 r. Jej nazwę zanotowano wówczas jako Lyomrici villa. W 1312 r. pojawiła się nazwa zu Heynrichsdorf, w 1335 r. – Henrici villa, 1418 r. – Heinrichsdorff, 1638 r. – Hennersdorff, 1845 r. – Heinersdorf. Jej ówczesną nazwę można tłumaczyć jako: Wieś Henryka, zaś najstarszy zapis jako: Wieś Lomera. W XVIII w. wieś dzieliła się na dwie części: górną i dolną. Właścicielami dóbr ziemskich na tym terenie byli m.in. von Sommerfeld, Zwicklitz, Güttler, Thomas, Diedler, von Beroldisdorf, von Redern, von Kewle, von Baumgarten, von Rotkirch, Joann Prätorius von Richthofen (1722), Diprand Oswald von Richthofen (1743), Friedrich Gottlieb von Richthofen (1761). Od niego wieś zakupił radca wojenny i dominialny Carl Nicolovius. Po nim majątek objął jego brat Ludwik Nicolovius. Kolejnymi właścicielami byli starosta vom Berge (1830), Ehrenfried Schubert (1845), rotmistrz w stanie spoczynku Eduard Schubert (1876), rotmistrzowa Elise Schubert z domu Schmidt z Legnicy (1894), spadkobiercy rodziny Schubert i Heinrich Thomas z Jaśkowic Legnickich (1937).
Przed 1945 r. Spalona znajdowała się w Gminie Golanka. Obecnie należy do Gminy Kunice.

Na terenie Spalonej znajdował się niewielki pałac. Był to dwukondygnacyjny budynek, podpiwniczony, nakryty czterospadowym dachem. Przy pałacu znajdował się ogród i park o powierzchni 16 mórg. Budynek pałacowy niestety nie zachował się.
We wsi znajduje się kościół p.w. Chrystusa Króla, pierwotnie św. Jadwigi. Wzmiankowany był on w źródłach z 1335 r. Wzniesiony został na przełomie XV i XVI w. Natomiast ok. 1725 r. został przebudowany. Restaurowany był w 1965 r. i w latach 1987-1988. Jest to budowla murowana, jednonawowa, z niesymetrycznie wyodrębnionym prezbiterium nakrytym dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. W jego wnętrzu zachował się barokowy ołtarz główny z końca XVIII w., renesansowa ambona z 1607 r., kamienna chrzcielnica z 1584 r. oraz szereg płyt nagrobnych z lat 1516-1517 i z XVIII w.

Położenie: 51°14′38″N 16°17′08″E.
Liczba mieszkańców: 1933 – 601, 1939 – 583, 2013 – 601.

Źródła:
Diecezja Legnicka. Schematyzm, Legnica 2002.
Łuczyński R.M., Rezydencje i majątki szlacheckie w powiecie legnickim do 1945 roku, Wrocław 2012.
Nazwy geograficzne Śląska, t. XIII, pod red. S. Sochackiej, Opole 2007.
http://www.verwaltungsgeschichte.de/liegnitz.html#landkreis