Domeyki Ignacego (Lobendauer Weg)

Ulica powstała na dawnej drodze polnej, prowadzącej do wioski Lubiatów [nazwa średniowieczna Loboda (wym.  w 1214 r.) od lebiody], do 1947 r. nazywanej Łobodów. W 1888 r. znana jako Lobendauer Weg. 22 stycznia 1946 nazwę przetłumaczono na Lebodowska. Już miesiąc później funkcjonowały cztery nazwy: Łebodowska, Libedorska, Libodorska, Łobodowska. 21 października 1947 r. ulica otrzymała imię Wincentego Witosa, 26 stycznia 1952 r. – Władysława Hibnera, a 5 lipca 1991 r. – Ignacego Domeyki. W dużej części droga była gruntowa i biegła przez działki. Na jej początku w latach 1962–65 powstała zajezdnia i warsztat Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego. Ulica ma 712 m długości.  

Wincenty Witos (1874-1945) – działacz ludowy, polityk, publicysta, od 1895 r. członek SL, w latach 1911–1918 członek austriackiej Rady Państwa. Od 1919 do 1933 r. poseł na Sejm, trzykrotny premier. W 1945 r. powołany na wiceprezydenta Krajowej Rady Narodowej (z powodu złego stanu zdrowia nie podjął się obowiązków).

Hibner  Władysław (1893-1925) – działacz ruchu robotniczego, członek PPS-Lewicy i KPP, skazany za działalność polityczną w ramach wymiany więźniów politycznych został deportowany do ZSRR, gdzie go uwolniono. Jeden ze współorganizatorów Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, gdzie reprezentował Polskę w Komitecie Wykonawczym. W 1924 r. przerzucony nielegalnie do Polski, wchodzi w skład  warszawskiego komitetu KPP i staje na czele grupy, która miała zlikwidować domniemanego prowokatora. W czasie akcji jej członkowie ranili i zabili wiele przypadkowych osób. Hibner został ujęty i rozstrzelany wyrokiem sądowym. W oficjalnej propagandzie komunistycznej kreowany na bohatera.

Ignacy Domeyko (1802-1889) – mineralog i geolog, filomata, brał udział w powstaniu 1830 r. na Litwie. W 1838 r. wyjechał do Chile, gdzie stworzył naukowe podstawy eksploatacji bogactw naturalnych. Uznany za jednego z najbardziej zasłużonych dla rozwoju tego kraju.