Wieża Bismarcka

Wieża Bismarcka (Bismarckturm) miała stanąć na najwyższym w okolicy wzniesieniu Wzgórzu Zwycięstwa (Siegeshöhe), na południe od Szosy Złotoryjskiej, między zbiornikiem wody pitnej, Laskiem Mieszczańskim i kopcem Mattheusa.
Pierwszy kanclerz Rzeszy Otto von Bismarck zmarł 30 lipca 1898 r. Po śmierci „Żelaznego Kanclerza” powstał w Legnicy pomysł wzniesienia w mieście pomnika Bismarcka. Zdecydowano się na budowę monumentalnej wieży widokowej pełniącej jednocześnie funkcję pomnika. Granitowa budowla miała symbolizować siłę charakteru Bismarcka.
Legnicki pomnik zaprojektował Paul Oehlmann, ówczesny szef Urzędu Budownictwa w Legnicy. Rysunkowe szkice, plany i model gipsowy, zaprezentował on, 6 listopada 1907 r. członkom komitetu budowy wieży, przedstawicielom władzy państwowej i miejskiej. Granitowa wieża na planie kwadratu o boku 9 m, miała posiadać salę widokową na wysokości 20 m oraz platformę przeznaczoną na znicz umieszczoną na wysokości 32 m.
5 kwietnia 1908 r. odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego, która zgromadziła przedstawicieli władz administracyjnych wszystkich szczebli, delegacje korporacji studenckich z Wrocławia, reprezentantów cechów i stowarzyszeń oraz korpus oficerski.
Wieży jednak nigdy nie zbudowano, na przeszkodzie temu stanął m.in. wybuch pierwszej wojny światowej.

Źródło: G. Humeńczuk, Legnickie pomniki przed II wojna światową, Legnica 2000.