Pomnik dowódców walczących w 1813 roku w bitwie pod Legnicą

 W stulecie bitwy znanej jako Katzbachschlacht, 26 sierpnia 1913 roku, odsłonięty został pomnik dowódców walczących w 1813 roku pod Legnicą. Bitwa stoczona nad Kaczawą z armią francuską była ważnym wydarzeniem w dziejach. Po klęsce z Napoleonem w wojnie toczonej w latach 1806 – 1807, bitwa ta stała się częścią kampanii śląskiej, w której zatriumfował oręż pruski. Radość i duma z tego powodu nie miała wyłącznie charakteru lokalnego, lecz była formą ogólnopaństwowego odreagowania na wcześniejsze klęski i upokorzenia. Pamięć o kampanii lat 1813 – 1814, nazywanej „Befreiungskrieg” – wojną wyzwoleńczą, okazała się bardzo trwała, co znalazło odzwierciedlenie w licznych pomnikach, obeliskach i tablicach świadczących o tamtych wydarzeniach. Przy Wilhelmsplatz (pl. Wolności) ustawiono brązowe popiersia z wizerunkami Blüchera, Yorcka, Gneisenaua i Sackena. Pod każdym popiersiem, na cokole, umieszczono nazwisko zwycięzcy znad Kaczawy i sentencję na temat jego zasług. Pod Blücherem: „On pokonał Napoleona”, pod Gneisenauem: „On udzielał rad”, pod Yorckiem: „On poprowadził uderzenie”, pod Sackenem: „On był wiernym rosyjskim sprzymierzeńcem”. Autorem tych wizerunków był śląski rzeźbiarz prof. Ernst Seger.

Źródło: G. Humeńczuk, Legnickie pomniki przed II wojna światową, Legnica 2000